İnsanın öyle dostları vardır ki, o dostlarını yolda, çarşıda, camide, sohbette gördüğünde hemen yüzü güler, içini huzur kaplar. Sıkıntısını açar, içi rahatlar. Saatlerce beraber olurlar, bıkıp usanmazlar. Dostunu görmediği veya konuşamadığı zaman, içi daralır, rahatsız olur. Kur’ an’ın manası, kalbine yeniden nazil olmuyorsa, ne Razi’nin tefsiri, ne de Zemahşeri’nin Keşşaf’ı senin derdine çare bulamaz. (Mecmuu fetva: 8)